ຜະລິດຕະພັນ
Lifecosm Canine Parvo Virus Ag ຊຸດທົດສອບຢ່າງໄວວາ
ຊຸດທົດສອບ Canine Parvovirus Ag
| ໝາຍເລກລາຍການ | RC-CF02 |
| ສະຫຼຸບ | ການກວດພົບ antigens ສະເພາະຂອງ canine parvovirus ພາຍໃນ 10 ນາທີ |
| ຫຼັກການ | ການກວດ immunochromatographic ຂັ້ນຕອນດຽວ |
| ເປົ້າໝາຍການຊອກຄົ້ນຫາ | ແອນຕິເຈນ Canine Parvovirus (CPV). |
| ຕົວຢ່າງ | ອາຈົມ Canine |
| ເວລາອ່ານ | 5 ~ 10 ນາທີ |
| ຄວາມອ່ອນໄຫວ | 99.1 % ທຽບກັບ PCR |
| ສະເພາະ | 100.0 % ທຽບກັບ PCR |
| ປະລິມານ | 1 ກ່ອງ (ຊຸດ) = 10 ອຸປະກອນ (ບັນຈຸສ່ວນບຸກຄົນ) |
| ເນື້ອໃນ | ຊຸດທົດສອບ, ຂວດ Buffer, droppers ຖິ້ມໄດ້, ແລະ swabs ຝ້າຍ |
| ການເກັບຮັກສາ | ອຸນຫະພູມຫ້ອງ (ທີ່ 2 ~ 30 ℃) |
| ໝົດອາຍຸ | 24 ເດືອນຫຼັງຈາກການຜະລິດ |
| ຂໍ້ຄວນລະວັງ | ໃຊ້ພາຍໃນ 10 ນາທີຫຼັງຈາກເປີດໃຊ້ຈໍານວນຕົວຢ່າງທີ່ເຫມາະສົມ (0.1 ml ຂອງ dropper)ໃຊ້ຫຼັງຈາກ 15-30 ນາທີຢູ່ທີ່ RT ຖ້າພວກມັນຖືກເກັບໄວ້ພາຍໃຕ້ສະຖານະການເຢັນ ພິຈາລະນາຜົນການທົດສອບບໍ່ຖືກຕ້ອງຫຼັງຈາກ 10 ນາທີ |
ຂໍ້ມູນ
ໃນປີ 1978 ໄດ້ຮູ້ຈັກເຊື້ອໄວຣັສທີ່ຕິດເຊື້ອຫມາໂດຍບໍ່ຄໍານຶງເຖິງ
ອາຍຸທີ່ຈະທໍາລາຍລະບົບ enteric, ຈຸລັງສີຂາວ, ແລະກ້າມຊີ້ນຫົວໃຈ.ຕໍ່ມາ, ເຊື້ອໄວຣັສໄດ້ຖືກກໍານົດວ່າເປັນ canine parvovirus.ຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາ,
ການລະບາດຂອງພະຍາດໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນໃນທົ່ວໂລກ.
ພະຍາດດັ່ງກ່າວຕິດຕໍ່ໄດ້ໂດຍການຕິດຕໍ່ໂດຍກົງລະຫວ່າງຫມາ, ໂດຍສະເພາະໃນສະຖານທີ່ເຊັ່ນ: ໂຮງຮຽນສອນຫມາ, ທີ່ພັກອາໄສສັດ, ເດີ່ນຫຼິ້ນແລະສວນສາທາລະນະແລະອື່ນໆ. ເຖິງແມ່ນວ່າ parvovirus canine ບໍ່ໄດ້ຕິດເຊື້ອສັດອື່ນໆແລະມະນຸດ, ຫມາສາມາດຕິດເຊື້ອຈາກພວກມັນ.ສື່ກາງຂອງການຕິດເຊື້ອມັກຈະເປັນອາຈົມ ແລະປັດສະວະຂອງໝາທີ່ຕິດເຊື້ອ.
ເຊື້ອໄວຣັສ parvovirus ຂອງ Canine.Electron Micrograph ໂດຍ C Büchen-Osmond.http://www.ncbi.nlm.nih.gov/ICTVdb/ICTVdB/50110000.htm
ຂ້ອຍຈະຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າໝາຂອງຂ້ອຍຕິດເຊື້ອໄວຣັສ canine parvovirus?
ອາການທໍາອິດຂອງການຕິດເຊື້ອປະກອບມີການຊຶມເສົ້າ, ການສູນເສຍຄວາມຢາກອາຫານ, ຮາກ, ຖອກທ້ອງຢ່າງຮຸນແຮງ, ແລະການເພີ່ມຂື້ນຂອງອຸນຫະພູມຂອງຮູທະວານ.ອາການຈະເກີດຂື້ນ 5-7 ມື້ຫຼັງຈາກຕິດເຊື້ອ.
ອາຈົມຂອງຫມາທີ່ຕິດເຊື້ອກາຍເປັນສີຂີ້ເຖົ່າອ່ອນໆຫຼືສີເຫຼືອງ.
ໃນບາງກໍລະນີ, ອາຈົມຂອງແຫຼວທີ່ມີເລືອດສາມາດສະແດງໄດ້.ຮາກ ແລະຖອກທ້ອງເຮັດໃຫ້ຂາດນໍ້າ.ຖ້າບໍ່ມີການປິ່ນປົວ, ຫມາທີ່ທົນທຸກຈາກພວກມັນສາມາດຕາຍຍ້ອນຄວາມເຫມາະ.ໝາທີ່ຕິດເຊື້ອມັກຈະຕາຍ 48-72 ຊົ່ວໂມງຫຼັງຈາກສະແດງອາການ.ຫຼື, ພວກເຂົາສາມາດຟື້ນຕົວຈາກພະຍາດໂດຍບໍ່ມີອາການແຊກຊ້ອນ.
ໃນໄລຍະຜ່ານມາ, ສ່ວນໃຫຍ່ຂອງລູກຫມາທີ່ມີອາຍຸຕ່ໍາກວ່າ 5 ເດືອນແລະ 2 ~ 3% ຂອງຫມາຜູ້ໃຫຍ່ໄດ້ເສຍຊີວິດຍ້ອນພະຍາດ.ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ອັດຕາການຕາຍໄດ້ຫຼຸດລົງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍເນື່ອງຈາກການສັກຢາປ້ອງກັນ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຫມາທີ່ມີອາຍຸຕ່ໍາກວ່າ 6 ເດືອນ, ຫມາທີ່ມີອາຍຸຕ່ໍາກວ່າ 6 ເດືອນມີຄວາມສ່ຽງສູງທີ່ຈະຕິດເຊື້ອໄວຣັດ.
ການວິນິດໄສແລະການປິ່ນປົວ
ອາການຕ່າງໆລວມທັງອາຈຽນແລະຖອກທ້ອງແມ່ນອາການທີ່ໃຊ້ໃນການວິນິດໄສຫມາທີ່ເຈັບປ່ວຍ.ການສົ່ງຜ່ານໄວໃນໄລຍະເວລາສັ້ນໆເຮັດໃຫ້ຄວາມເປັນໄປໄດ້ທີ່ canine parvovirus ເປັນສາເຫດຂອງການຕິດເຊື້ອ.ໃນກໍລະນີນີ້, ການກວດສອບອາຈົມຂອງຫມາທີ່ເຈັບປ່ວຍສາມາດເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມສະຫວ່າງໄດ້.ການບົ່ງມະຕິນີ້ແມ່ນດໍາເນີນຢູ່ໃນໂຮງຫມໍສັດຫຼືສູນຄລີນິກ.
ຈົນກ່ວາໃນປັດຈຸບັນ, ບໍ່ມີຢາສະເພາະທີ່ຈະກໍາຈັດໄວຣັສທັງຫມົດໃນຫມາທີ່ຕິດເຊື້ອ.ດັ່ງນັ້ນ, ການປິ່ນປົວເບື້ອງຕົ້ນແມ່ນສໍາຄັນໃນການປິ່ນປົວຫມາທີ່ຕິດເຊື້ອ.ການຫຼຸດຜ່ອນ electrolyte ແລະການສູນເສຍນ້ໍາແມ່ນເປັນປະໂຫຍດສໍາລັບການປ້ອງກັນການຂາດນ້ໍາ.ຄວນຄວບຄຸມອາການປວດຮາກ ແລະຖອກທ້ອງ ແລະຄວນສັກຢາຕ້ານເຊື້ອໃສ່ໝາທີ່ເຈັບປ່ວຍເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການຕິດເຊື້ອເທື່ອທີສອງ.ສິ່ງທີ່ສໍາຄັນກວ່ານັ້ນ, ຄວນເອົາໃຈໃສ່ຢ່າງໃກ້ຊິດກັບຫມາທີ່ເຈັບປ່ວຍ.
ໝາທີ່ມີອາການຖອກທ້ອງເປັນເລືອດຮຸນແຮງ ມີລັກສະນະເປັນໂຣກ parvovirus enteritis ຮ້າຍແຮງ.
ລໍາໄສ້ນ້ອຍຢູ່ໃນ necropsy ຈາກຫມາທີ່ເສຍຊີວິດທັນທີທັນໃດຂອງ enteritis parvovirus.
ການປ້ອງກັນ
ໂດຍບໍ່ສົນເລື່ອງຂອງອາຍຸ, ຫມາທັງຫມົດຕ້ອງໄດ້ຮັບການສັກຢາປ້ອງກັນ parvovirus canine.ການສັກຢາປ້ອງກັນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງແມ່ນມີຄວາມຈໍາເປັນໃນເວລາທີ່ພູມຕ້ານທານຂອງຫມາບໍ່ຮູ້ຈັກ.
ການເຮັດຄວາມສະອາດແລະການຂ້າເຊື້ອຂອງ kennel ແລະສິ່ງອ້ອມຂ້າງຂອງມັນແມ່ນມີຄວາມສໍາຄັນຫຼາຍ
ໃນການປ້ອງກັນການແຜ່ລະບາດຂອງໄວຣັສ.
ຈົ່ງລະວັງບໍ່ໃຫ້ໝາຂອງເຈົ້າຕິດຕໍ່ກັບອາຈົມຂອງໝາໂຕອື່ນ.
ເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການປົນເປື້ອນ, ອາຈົມທັງຫມົດຕ້ອງໄດ້ຮັບການຄຸ້ມຄອງຢ່າງຖືກຕ້ອງ.ຄວາມພະຍາຍາມນີ້ຄວນເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນທຸກຄົນເຂົ້າຮ່ວມເພື່ອຮັກສາຄວາມສະອາດຂອງບ້ານ.
ນອກຈາກນັ້ນ, ການປຶກສາຫາລືໂດຍຜູ້ຊ່ຽວຊານເຊັ່ນສັດຕະວະແພດແມ່ນມີຄວາມຈໍາເປັນໃນການປ້ອງກັນພະຍາດ.
